8. ตจสารชาดกคนฉลาดย่อมไม่แสดงอาการให้ศัตรูเห็น[788] พวกเจ้าตกอยู่ในเงื้อมมือของศัตรู ถูก เขาจองจำด้วยท่อนไม้ไผ่แล้ว ยังเป็นผู้มี สีหน้าผ่องใส เพราะเหตุไรพวกเจ้าจึงไม่ เศร้าโศกเล่า. [789] บุคคลไม่พึงได้ความเจริญแม้แต่เล็ก น้อย ด้วยความเศร้าโศกและความร่ำรำพัน พวกศัตรูรู้ว่าบุคคลนั้นเศร้าโศก ได้รับความ ทุกข์ ย่อมดีใจ. [790] ส่วนบัณฑิตผู้ฉลาดในการวินิจฉัยความ ย่อมไม่สะทกสะท้าน เพราะอันตรายที่จะ เกิดขึ้นไม่ว่าเมื่อไร พวกศัตรูได้เห็นหน้าของ บัณฑิตนั้น อันไม่เปลี่ยนแปลง เป็นเหมือน แต่ก่อนย่อมเกิดความทุกข์. [791] บุคคลจะพึงได้ประโยชน์ในที่ใด ด้วย ประการใด ๆ เช่นการร่ายมนต์ การปรึกษาผู้รู้ การกล่าววาจาอ่อนหวาน การให้สินบน หรือ |